Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Duo Reges: constructio interrete. Peccata paria. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Tum mihi Piso: Quid ergo? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Istic sum, inquit.: Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Quo modo?: Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Venit ad extremum; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in
cena quidem posse videamur?

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt
a finibus et a summa bonorum;

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Non est igitur voluptas bonum. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Si longus, levis dictata sunt.

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
Quid est igitur, inquit, quod requiras?
Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Aut pertinacissimus fueris, si in eo perstiteris ad corpus ea, quae dixi, referri, aut deserueris totam Epicuri voluptatem, si negaveris.